Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quae sequuntur igitur? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quid iudicant sensus? Duo Reges: constructio interrete. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.

Itaque contra est, ac dicitis;

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Et quidem, inquit, vehementer errat; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Sin aliud quid voles, postea. Tanta vis admonitionis inest in locis; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sedulo, inquam, faciam. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Sed residamus, inquit, si placet. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quis istud possit, inquit, negare? Paria sunt igitur. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Respondeat totidem verbis. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Res enim concurrent contrariae.

Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quid est enim aliud esse versutum?

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Satis est ad hoc responsum. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Immo alio genere; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Is es profecto tu. Quid censes in Latino fore? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Sed plane dicit quod intellegit. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Neutrum vero, inquit ille. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Bork Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.